Αρχική

Ο Sabonis κρίνει το μέλλον του… Βεζένκοβ (+vids)

Στην -σε γενικές γραμμές απροσδόκητη- πρόσφατη ήττα των Sacramento Kings από τους Washington Wizards η χειρότερη έκβαση δεν ήταν άλλη από τον τραυματισμό του συγκλονιστικού κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα Domantas Sabonis στο χέρι αλλά και τα ερωτήματα που ακόμα δεν έχουν γίνει τελείες αναφορικά με την επιστροφή του στα παρκέ. Αυτό το γεγονός όμως, αν και περικοπτει απότομα τις ελπίδες του Sacramento σε περίπτωση που αργήσει να γυρίσει στην αγωνιστική δράση, τείνει να επηρεάσει άμεσα το μέλλον της πρωτεύουσας της Καλιφόρνια.

Ακόμα και μετρούν 16 συναπτά έτη δίχως την παραμικρή παρουσία στα Playoffs, από τη στιγμή που πήραν την απόφαση να αποκτήσουν τον Λιθουανό αντί του νεαρού Tyrese Haliburton οι Kings στοχεύουν προς αυτήν κατεύθυνση πιο απειλητικά από ποτέ υπό το πρίσμα του διδύμου των De’ Aaron Fox – Sabonis. Επομένως, ακόμα και αν δεν είναι φέτος η καίρια χρόνια της επιστροφής του στην postseason, πρέπει να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα για την επόμενη χρονιά ήδη από τώρα -με τον τραυματισμό του Sabonis, αν και εφόσον διαρκέσει ένα χαρακτηριστικό χρονικό διάστημα, να είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους υπόλοιπους της θέσης του να κερδίσουν περισσότερα λεπτά στο rotation του coach Brown.

Ακόμα και αν οι Murray, Lyles και Metu διέθεταν ήδη ένα ασφαλές ποσό χρόνου συμμετοχής φέτος, το κενό στην ρακέτα και κυρίως τη θέση 5 αναμένεται να ξεκλειδώσει χώρο για τους Holmes (9 λεπτά μέσο όρο), Okpala (8 λεπτά μέσο όρο), Queta (6 λεπτά μέσο όρο) και Moneke (4 λεπτά μέσο όρο), που συνολικά έχουν εμφανιστεί μόλις στο 46% των εν γένει αγώνων της ομάδας τους φέτος, οι οποίοι θα πάρουν ευθύνες, απαιτήσεις και προσοχή από το τεχνικό επιτελείο ενός συλλόγου που φέτος συναρπάζει -με βάση τουλάχιστον τα δικά του δεδομένα.

Σε περίπτωση που δεν τα κατάφεραν είτε ατομικά είτε συλλογικά, δεν θα πρέπει κανείς να ξεχνάει το γεγονός πως στην άκρη του χάρτη, κάπου στην Ελλάδα, είναι άμεσα διαθέσιμος για το επόμενο καλοκαίρι ο Σάσα Βεζένκοβ -ένας παίκτης που, ακόμα και αν δεν είναι ο συνηθισμένος τύπος για το μοτίβο του ΝΒΑ σωματικά και αθλητικά, διαθέτει το απαραίτητο ταμπεραμέντο, ένστικτο και αυτοπεποίθηση για να κερδίσει όποιον συμπαίκτη χρειαστεί…

 

Οι προβλέψιμοι Cavaliers

Σαφώς και όλα ξεκινούν από το κεφάλι και τους απόλυτους σταρ της ομάδας, τους Donovan Mitchell και Darius Garland, οι οποίοι είναι εν ολίγοις οι κύριοι ρυθμιστές κάθε τι που λαμβάνει χώρα στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού για λογαριασμό των φετινών Cleveland Cavaliers. Η στελέχωσή τους όμως, αλλά και η έλλειψη plan B -πέραν του iso, του χαμηλού pace και του physical στοιχείου- από πλευράς προπονητικού επιτελείου στοιχειώνει και θα συνεχίσει να ρημάζει τα επεκτατικα όνειρα του οργανισμού του Ohio…

Θεωρώ ότι σε μια κανονική διάρκεια της τάξης των 82 αγώνων πως το ρεκόρ παίζει πάντοτε δευτερεύοντα ρόλο, με τη χημεία, τον ρυθμό και την τεχνογνωσία να είναι φυσικά τα πιο σημαντικά κέρδη κάθε ομάδας που στοχεύει ψηλά στα Playoffs -ειδικότερα σε μια γενιά όπου οι έδρες δεν έχουν τη δυναμική του παρελθόντος. Επομένως, το 22-13 των Cavaliers (θα μπορούσε να είναι και 17-18 βάσει των ντέρμπι που κέρδισαν οριακά, γι’ αυτό αδιαφορώ πλήρως για τα ρεκόρ) δεν με συγκινεί καθότι αντικρίζω πολλά πράγματα που δεν με αφήνουν ικανοποιημένο -με το Cleveland να είναι εξαιρετικά προβλέψιμο από τη στιγμή που αφενός επιτρέπει στη δυάδα των Garland – Mitchell να κάνει ό,τι θέλει στο γήπεδο και αφετέρου δε διαθέτει στο πλευρό τους πάντοτε αξιόλογες μονάδες επιθετικά, κάτι που φυσικά χαρίζει σε κάθε αντίπαλη άμυνα ένα τεράστιο πλεονέκτημα αναφορικά με την προσοχή που θα δώσει στους “πρώτους”.

Χθες κόντρα στους ασταμάτητους επιθετικά και αμυντικά Brooklyn Nets, οι Cavaliers είχαν έντονο πρόβλημα να κάνουν σωστά βήματα στο παρκέ -με τους 117 πόντους σε 119 κατοχές να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, την ίδια στιγμή που οι Garland (28 προσπάθειες) και Mitchell (17 προσπάθειες) ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι για το 46% των συνολικών επιθέσεων, με το Iso τους και το πενιχρό spacing/προσοχή των υπολοίπων να φράζουν φυσικά την αύρα της ομάδας κόντρα στο Brooklyn.

Το χειρότερο στοιχείο δεν είναι άλλο από την “αδιαφορία” στο πρόσωπο του Evan Mobley, ενός παίκτη που αναγκαστικά περνάει στο παρασκήνιο ελέω των “κοντών”, ο οποίος συνεχίζει να μη βρίσκει πολλά σουτ και να στηρίζεται αποκλειστικά στις ενέργειές τους…

 

Το… δώρο του DeRozan στους Spurs

Με εξαίρεση ενδεχομένως την πρώτη τους κοινή σεζόν μετά την ανταλλαγή μεγατόνων που απομάκρυνε τον Kawhi Leonard από την πόλη μετά από 6 περίπου χρόνια, η θητεία του DeMar DeRozan στο San Antonio κάθε άλλο παρά πετυχημένη ήταν για τα δεδομένα ενός συλλόγου όπως οι Spurs, που από το 2020 αφενός έσπασαν το τρομερό σερί 20+ συνεχόμενων παρουσιων στα Playoffs και αφετέρου εστρεψαν για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια στο μέλλον και όχι το παρόν. Ωστόσο, πριν αναχωρήσει… αποφάσισε να κάνει ένα δώρο στους Τεξανους.

Ενόσω οι Dejounte Murray και Devin Vassell βρισκονταν στα προ ΝΒΑ χρόνια τους, ο νυν σούπερ σταρ των Chicago Bulls μεσουρανούσε σε κάθε μήκος και πλάτος της κορυφαίας λίγκας του κόσμου με τα χρώματα των Toronto Raptors τόσο αγωνιστικά όσο και γενικότερα -με την απόφασή του να μιλήσει ανοιχτά για τα προβλήματα κατάθλιψης που βιωνε εδώ και πολλά χρόνια να δημιουργεί ένα νέο κόσμο για μια… φάρα επαγγελματιων που προχωρούν αγκαζέ με την επιτυχία.

Αυτά τα επιτεύγματα είναι φυσικά η απόλυτη φαρέτρα για το μέλλον, και όταν αυτό του DeRozan ήρθε σε αντιστοιχία με το παρόν των νεαρών ακόμα παικτών των Spurs δημιούργησε μια κατάσταση μέντορα-μαθητή, η οποία λειτούργησε ακόμα καλύτερα από τη στιγμή που τα ‘Σπιρούνια’ δεν είχαν ιδιαίτερες απαιτήσεις από αυτές τις σεζόν.

Προφανώς και το προπονητικό επιτελείο του συλλόγου έχει κάνει άριστη δουλειά με την εξέλιξή τους -με τον coach Gregg Popovich, έναν τεχνικό που ποτέ δεν εμπιστευόταν τους rookies, να κάνει μια απίθανη μετάβαση στο τελευταίο τέταρτο της τεράστιας καριέρας του-, αλλά η σφραγίδα του DeRozan είναι αισθητή στο παιχνίδι των Murray και Vassell -ακόμα και αν πλέον ο πρώτος δεν αγωνίζεται πλέον στο San Antonio.

Στα δύο πρώτα χρόνια του στη λίγκα, δεδομένου και του χρόνου συμμετοχής που λάμβανε, ο μεν Murray εκτελούσε μόλις 1 σουτ από τη ζώνη του mid range ανά βραδιά (24% ευστοχία). Από το 2018 που ενώθηκε με τον DeRozan, το νούμερο αυτό έχει εκτοξευθεί στις 4 προσπάθειες (44% ευστοχία) -με αποκορύφωμα τα 5 αντίστοιχα σουτ που βρίσκει φέτος στους Atlanta Hawks.

Ο δε Vassell, μετά το 1 mid range στις δύο πρώτες του σεζόν, έχει βρει φέτος την αυτοπεποίθησή του από το εν λόγω σημείο με 4 απόπειρες και 48% ευστοχία.

The post Ο Sabonis κρίνει το μέλλον του… Βεζένκοβ (+vids) appeared first on Basketblog.