Ξενιτόπουλος: "Να καταλάβουν πως ο διαιτητής είναι μέρος του παιχνιδιού"
Το ελληνικό ποδόσφαιρο διακατέχεται από μία μανία γύρω από τους διαιτητές. Άπαντες αρέσκονται να ασχολούνται με τους διαιτητές. Από τις πιο μικρές ηλικίες μέχρι και τις πιο μεγάλες. Από προπονητές και παίκτες, μέχρι και διοικήσεις και οπαδούς. Σπανίζουν οι άνθρωποι που ενεργοποιούνται στο χώρο του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα και δεν έχουν σχολιάσει αρνητικά, έστω για μία φορά, κάποιον διαιτητή ή κάποια διαιτητική υπόδειξη.
Ωστόσο, οι ρέφερι είναι απλοί άνθρωποι που εκτελούν ένα έργο και ιδίως όταν μιλάμε για πρωταθλήματα ακαδημιών και αγώνες μεταξύ τμημάτων υποδομής, προσπαθούν απλά να κάνουν τη δουλειά τους όσο καλύτερα γίνεται. Σίγουρα κάνουν λάθη που πολλές φορές κρίνουν αποτελέσματα, όμως παρά τις καχυποψίες που φυσικό είναι να υφίστανται λόγω του «πλούσιου» παρασκηνίου στην Ελλάδα, δεν και το πιο λογικό να φταίνε όλοι και πάντα. Και μάλιστα εσκεμμένα, χωρίς το δικαίωμα στο ανθρώπινο λάθος.
Παρόλα αυτά δέχονται σκληρές ύβρεις ή και επιθέσεις, ίσως και χειρότερες από ότι στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο καμιά φορά, σε περίπτωση που οι γονείς, οι προπονητές, οι παράγοντες αλλά και οι νεαροί επίδοξοι ποδοσφαιριστές, θεωρήσουν πως κάποια απόφαση είναι λανθασμένη και τους έχει αδικήσει. Γενικότερα, η κατάσταση με τους διαιτητές στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ορισμένες φορές αγγίζει τα όρια του παραλογισμού, ειδικότερα όταν μιλάμε για παιδικές κατηγορίες. Έχουν καταντήσει να αποκαλούνται ως οι μόνιμοι υπεύθυνοι για τις ήττες των ομάδων και αυτό μόνο όφελος δεν προσφέρει.
Ο Γιάννης Ξενιτόπουλος ο οποίος είναι εδώ και δύο χρόνια διαιτητής, έχοντας πάρει το δίπλωμα αφού παρακολούθησε τα απαραίτητα σεμινάρια, διευθύνει αγώνες παιδικών και ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων της ΕΠΣΜ. Ως νέος ρέφερι, μίλησε αποκλειστικά στο acadimies.gr επισημαίνοντας ορισμένα βασικά πράγματα όπως τα βιώνει ένας διαιτητής από την δική του πλευρά, ενώ χαρακτήρισε «μεγάλο σχολείο» για έναν διαιτητή τα ματς των ακαδημιών. Η δήλωσή του που προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση ωστόσο έχει να κάνει με ένα… παράξενο περιστατικό που βίωσε, με πρωταγωνιστή έναν πιτσιρικά.
Αναλυτικά:
Αρχικά αναφέρθηκε στο άγχος που υπάρχει λέγοντας:
«Σίγουρα ένας διαιτητής, ειδικά τις πρώτες φορές που σφυρίζει, έχει πάρα πολύ άγχος για το πώς θα εξελιχθεί το παιχνίδι. Βέβαια αυτό ξεπερνιέται σιγά-σιγά, αγώνα με αγώνα, καθώς αποκτιέται η ανάλογη εμπειρία. Ωστόσο και πάλι χρειάζεται σοβαρότητα ώστε να μην αδικήσεις τα παιδιά.»
Στη συνέχεια υποστήριξε το πόσο σημαντικοί είναι οι αγώνες των ακαδημιών για έναν διαιτητή:
«Προσωπικά δεν υποτιμώ τις αναμετρήσεις μεταξύ ομάδων μικρότερων ηλικιών παρότι δεν είναι σαν τα εθνικά πρωταθλήματα, ή ακόμη και τα ερασιτεχνικά, όπως πιστεύω και οι άλλοι συνάδελφοι. Άποψή μου είναι πως οι αγώνες των ακαδημιών αποτελούν το μεγαλύτερο σχολείο για έναν διαιτητή. Από εκεί ξεκινάς κι εκεί μαθαίνεις. Ουσιαστικά είναι μια μικρογραφία των μεγάλων πρωταθλημάτων.»
Ακόμη, ξεκαθάρισε πως δεν έχει πρόθεση να αδικεί, αναφέροντας:
«Στο διάστημα που σφυρίζω, μέχρι στιγμής δεν έχει τύχη να αδικήσω κάποια ομάδα και τουλάχιστον εάν έχει συμβεί κάτι τέτοιο δεν έγινε σκόπιμα από την πλευρά μου γιατί δεν έχω τίποτα με καμία ομάδα. Δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος διαιτητής που να μπαίνει στο γήπεδο και να σκέφτεται πως θα σφυρίξει υπέρ μίας ομάδας. Δεν ξυπνάς το πρωί πριν το ματς και λες ότι θα αδικήσεις ή θα ευνοήσεις κάποια ομάδα.»
Επιπλέον, τόνισε πως ο διαιτητής δεν πρέπει να δίνει σημασία όταν τον βρίζουν:
«Ευτυχώς δεν έχω δεχτεί επίθεση ούτε από γονείς, ούτε από προπονητές ούτε από παιδιά. Τώρα αν έχω ακούσει ύβρεις από την κερκίδα, αυτά συμβαίνουν δυστυχώς… ο διαιτητής δεν πρέπει να ασχολείται με αυτά, αλλά να συγκεντρώνεται μόνο σε ότι συμβαίνει στον αγωνιστικό χώρο. Είναι ο άρχοντας του παιχνιδιού.»
Παράλληλα, επισήμανε πως από μικρά τα παιδιά ρίχνουν στον διαιτητή την ευθύνη:
«Θεωρώ, ότι ξεκινάει από τις υποδομές το μικρόβιο για το «ο διαιτητής φταίει που χάσαμε». Πιστεύω πως γι΄ αυτό ευθύνονται οι νεαροί ποδοσφαιριστές, επειδή έχουν τα αυτιά τους περισσότερο στην κερκίδα και λιγότερο μέσα στο παιχνίδι. Όλοι οι πατεράδες νομίζουν ότι τα παιδιά τους είναι οι καλύτεροι παίκτες και δεν δέχονται την ήττα, κατηγορώντας τους διαιτητές.»
Επίσης, εξέφρασε την πεποίθηση πως ο ρέφερι πρέπει να συμμορφώνει τους νεαρούς:
«Το κάθε παιχνίδι έχει τη δική του ιδιαιτερότητα. Προσπαθείς να είσαι 100% συγκεντρωμένος και πιστεύω πως πρέπει να είσαι πάντα σοβαρός και αυστηρός, να μη χαλαρώνεις την ώρα του αγώνα. Βέβαια χωρίς να ξεπερνάς τα όρια. Δηλαδή να μην ειρωνεύεσαι ή να διαπληκτίζεσαι. Ο διαιτητής είναι εκεί για να διευθύνει τον αγώνα, όχι να εκνευρίζει. Προφανώς πρέπει να συμμορφώνεις τους νεαρούς ποδοσφαιριστές όταν τείνουν να ξεφύγουν, αλλά μέχρι εκεί, δεν μπορείς να παραφέρεσαι.»
Η άποψή του είναι πως στην Ελλάδα υπάρχουν ικανοί διαιτητές και οι φίλαθλοι δεν γνωρίζουν τους κανόνες:
«Θεωρώ πως στην Ελλάδα έχουμε πάρα πολύ καλούς διαιτητές και πολύ καλές διαιτησίες. Ο περισσότερες κόσμος αδικεί τους διαιτητές ίσως επειδή δεν γνωρίζει καλά τους κανόνες. Επίσης, ορισμένες φορές οι φίλαθλοι αρέσκονται στο να ρίχνουν ευθύνες στους διαιτητές, δικαιολογώντας έτσι την κακή απόδοση των ομάδων τους.»
Οι συμβουλές του προς τους επίδοξους ποδοσφαιριστές των ακαδημιών:
«Για να σταματήσουν οι νεαροί ποδοσφαιριστές στις ηλικίες 6-17 ετών να ασχολούνται με τους διαιτητές πρέπει να μην ακούν την κερκίδα, να συγκεντρώνονται στον εαυτό τους, να προπονούνται και γενικότερα να καταλάβουν πως ο ρέφερι είναι μέρος του παιχνιδιού και προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του.»
Το πιο έντονο περιστατικό στη μέχρι τώρα καριέρα του:
«Υπήρξε ένα περιστατικό σε μία αναμέτρηση, όπου με τη λήξη του αγώνα ένας πιτσιρικάς είχε προκλητική συμπεριφορά. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, διότι ήταν πολύ μικρός και μικρόσωμος, χωρίς να γνωρίζω ακριβώς πόσο χρονών ήρθε μετά το τέλος του ματς και μου είπε «είσαι βλάκας» (!). Βέβαια πρέπει να σημειώσω πως ο αγώνας είχε λήξει και η ομάδα του είχε χάσει με 5-1. Ωστόσο ήρθε και με αποκάλεσε έτσι διότι θεώρησε πως στην τελευταία φάση έπρεπε να δώσω κόρνερ υπέρ τους και όχι άουτ, όπως υπέδειξα. Φυσικά τον τιμώρησα με κόκκινη κάρτα… Απλώς το συμβάν μου φάνηκε περίεργο και μου έχει μείνει.»
Αποκλειστικά για το acadimies.gr - Συνέντευξη στον Γιώργο Παναγιωτίδη
