Όλα αυτά τα περί αμυντικής τακτικής της Ξάνθης και περί μαζικής οπισθοχώρησης, σίγουρα θα ήταν μια καλή, ας το πω, δικαιολογία για ένα πιθανό Χ στο Κλεάνθης Βικελίδης. Το παιχνίδι στην Κομοτηνή όμως, είναι μία άλλη περίπτωση. Ούτε μαζική άμυνα έπαιξε ο Πανθρακικός ούτε ήταν μια ομάδα δίχως επιθετικό πλάνο. Με μεθοδικό παιχνίδι απέναντι σε ένα άστοχο Άρη, άνοιξε το σκορ. Ο Roberge, είναι ένα παιδί με πλούσια αθλητικά προσόντα, αλλά σίγουρα με απειρία επίσημων παιχνιδιών το πέναλτι που κάνει όμως είναι αστείο… σε ένα σημείο που ο επιθετικός δεν απειλούσε καν.

Δε μπορείς να θες να χτυπήσεις τριάδα και να μην καθαρίζεις αυτά τα παιχνίδια! Πρέπει να μπεις στο γήπεδο και με, αθλητικό πάντα, τσαμπουκά να δείξεις ποιος είναι το αφεντικό και ποιος σήμερα, από πολύ νωρίς, θα πάρει τους 3 βαθμούς. Ο Ολυμπιακός το έδειξε! Θα πει κανείς πως ο Ολυμπιακός έβαλε γκολ πολύ νωρίς και έτσι έκοψε τον αέρα του Λεβαδειακού. Κι ο Άρης όμως είχε πολύ μεγάλες ευκαιρίες να ανοίξει το σκορ, αλλά εκεί είναι η διαφορά, Ο Άρης δε το έκανε. Σίγουρα, όλα μπαίνουν κι όλα χάνονται, αλλά αν οι βλέψεις σου είναι για μεγάλα πράγματα, τότε αυτά τα παιχνίδια πρέπει να τα καθαρίζεις από πολύ νωρίς.

Διαφωνώ απόλυτα με το βάρος της φανέλας ως δικαιολογία για την ευχέρεια των ομάδων του Ολυμπιακού και του Παναθηναικού να καθαρίζουν αυτά τα παιχνίδια. Δηλαδή αν ο Νέτο φορούσε κόκκινη ή πράσινη φανέλα, θα το έβαζε το γκολ στην αρχή του αγώνα; Η αποτελεσματικότητα είναι αυτό το στατιστικό στοιχείο που κατά την γνώμη μου δίνει κύπελλα και πρωταθλήματα κι όχι τα κιλά της φανέλας. Εκτός βέβαια κι αν κάποιος εννοεί και στο βάρος της φανέλας, τον ιδρώτα που χύνει ένας παίχτης κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτό είναι μία άλλη μεγάη και πονεμένη ιστορία, γιατί δυστυχώς κάποιοι παίχτες του Άρη, παλιοί και νέοι, με λύπη μου βλέπω πως ούτε και φέτος ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του κόσμου...

από τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΟΝΤΟ